Έρωτας σαν Βροχή

Έρωτας σαν Βροχή...

της Λένας Μαντά

η άποψή μου...

Καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και με γρήγορη ροή μυθιστόρημα. Δεν βαριέσαι ποτέ να διαβάζεις και οι σελίδες του τρέχουν αρκετά - όπως επίσης και ταα μάτια του/της τυχερού/τυχερής που το διαβάζει.

Ένα ακόμα βιβλίο, που εμένα τουλάχιστον, με έκανε να αναρωτηθώ, τι πίνει η πρωταγωνίστρια (γυναίκα σ αυτήν την περίπτωση) και δεν μας δίνει! Καταφέρνει και συνδιάζει χαζομάρα κι εγωισμό ταυτόχρονα και κάπου εκεί αγκωμαχά να φανεί η καταπιεσμένη υπερυφάνεια της. Ο μοναδικός λόγος που θα σηκώσει τα μάτια του ο αναγνώστης από το βιβλίο (με ζωγραφισμένη την απόγνωση στο πρόσωπό του), είναι για να συνειδητοποιήσει, να χωνέψει και ύστερα να πει νοερά: "Τι διαβάζω τώρα, δεν γίνονται αυτά ρε γαμώτο!"

Η αλυσίδα της κακομοιριάς σε όλο της το μεγαλείο! Και σας έχω ένα νέο...Όχι, δεν υπερβάλλει η αγαπημένη μας συγγραφέας κυρία Λένα Μαντά! Πιστελυω ακράδαχτα ότι μια παρόμοια ιστορία, είναι κάπου εκεί έξω γραμμένη από την ίδια τη ζωή. Η μυθοπλασία, μάλλον στο ευτυχές τέλος αναφαίρεται...

Μέχρι στιγμής, είναι το μοναδικό βιβλίο που κατάφερε να με κάνει να δακρύσω (άντε ίσως και να έκλαψα λιγάκι), όχι για τα δεινά της ηρωίδας και πολύ αγαπητής Κλαίλιας Αγαπηνού, αλλά για εκείνους που την περιτριγυρίζουν, την υπεραγαπούν, υποφέρουν για πάρτη της και μόνο όρθια πρώματα μπορούν να χαρακτηριστούν. Κι εκείνη, για να συνειδητοποιήσει τα λάθη της (ναι, είναι εγκληματικά), πρέπει να περάσει τα δεύτερα άντα, που από εκεί όμως κι έπειτα, ανατροφοδοτείται ο πλουμιστός εγωισμός της. Ευτυχώς όχι και η βλακεία της.

Η κυρία Λένα Μαντά, γράφει απίστευτα. Έχει πένα μοναδική. Ο αναγνώστης σεν βαριέται ποτε. Πραγματικά όμως, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση κανενός από τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ιστορία. Απήυδησα μαζί τους, απογοηεύτηκα, έκλαψα, με πήρε το παράπονο, νευρίασα (κυρίως αυτό), τσαντίστηκα και γενικώς είχα μεταμορφωθεί σε παλέτα από τις πολλαπλές κι απότομες εναλλαγές χρωμάτων στο πρόσωπό μου.

Ίσως με διακατέχει ένα είδος μαζοχισμού, αλλά θα το ξαναδιάβαζα. Όχι τίποτ' άλλο, να παίρνουμε παραδειγματα προς αποφυγήν. Να παρηγοριόμαστε για τις δικές μας ατασθαλίες και να λέμε αισιόδοξα: "Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα!"

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Στην όμορφη Κέρκυρα, ένα παιδί (Κλαίλια Αγαπηνού), γεννιέται από έρωτα και μεγαλώνει με αστείρευτη την αγάπη και στοργή του Πέτρου και της Ευγενίας. Στερείται όμως την αγάπη και την αφοσίωση του πατέρα της, αφού τη θεωρεί υπεύθηνη για το θάνατο της μητέρας της αφού την έφερε στον κόσμο. Ο Παύλος, καλός της φίλος κι αδερφός, ζει και αναπνέει μονάχα για εκείνη. Τα αισθήματα όμως δεν είναι αμοιβαία. Η Κλαίλια κατακεραυνωμένη από ένα έρωτα απαγορευμένο, επιλέγει να στερηθεί την ανιδιοτελή αγάπη και τις χαρές του αγνού και γνήσιου έρωτα, παρασυρόμενη από το πάθος της για τον πολύπλευρο Νικηφόρο. Αυτό της το πάθος όμως μόνο μοιραίο μπορεί να αποδειχθεί για την ίδια, αλλά και για όλους όσους τη λατρεύουν. Εκείνη, τυφλωμένη από έρωτα κι απελπισία, καταλήγει να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί να αιωρείται στο κενό.

Στο απόλυτο τίποτα...

Παρέα με τις λάθος επιλογές...

Για εκείνη ο χρόνος δεν θα αποδειχθεί γιατρός.

Όχι τόσο εύκολα.

Κάπου όμως και πάντα, παραμονεύει η αγάπη...

Έτοιμη να χαριστεί σε όποιον αληθινά την αναζητήσει...

Και όλα αυτά, με φόντο κάποια βιβλική Αναδυόμενη....

Καλοδιάβαστο σε όποιον το επιλέξει...

Νίνα Σαβινά