Πριν χαθεί η Νύχτα

Πριν χαθεί η Νύχτα

της Ευαγγελίας Ευσταθίου

η άποψή μου...

Ένα ακόμα μυθιστόρημα από την αγαπημένη μας συγγραφέα, το οποίο έχει να μοιραστεί μας ποικίλα συναίσθημα, άλλα με μεγαλύτερη κι άλλα με μικρότερη ένταση. Θα το τοποθετούσα ευχαρίστως σε κάποιο ράφι της αστυνομικής λογοτεχνίας, παρόλα αυτά - είναι γνωστό πια - η συγγραφέας δεν τσιγκουνεύεται διόλου το αισθηματικό στοιχείο και ίσως ( κατά τη δική μου γνώμη πάντα ) αυτός αποτελεί σημαντικός παράγοντας προτροπής στον αναγνώστη, να γυρίσει με ενθουσιασμό τις σελίδες του. Σαφώς δημιουργεί αυτή την ενθουσιώδη παρόρμηση, να ανακαλυφθεί ο ένοχος της υπόθεσης, αν και από κάποιο σημείο κι έπειτα, για τον ίδιο τον αναγνώστη είναι ευδιάκριτο, όχι όμως και για τους ήρωες της ιστορίας.

Η γραφή της κυρίας Ευσταθίου, όπως πάντα, απλή, ελκυστική και η περιγραφή της καθηλωτική κι ακλόνητη. Οι δε διάλογοι, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της, συγκινούν, ταξιδεύουν, παίρνουν σάρκα και οστά προκαλώντας μια εικονική πραγματικότητα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μάνος, Κορυζής, Έμιλι Ρομάνη, Θεόδωρος Ρομάνης. 

Τρεις δεινοί χαρακτήρες.

Ένα κρίσιμο λάθος, κατά τη διάρκεια καταδίωξης εις βάρος ενός μανιακού, σαδιστή κι άκρως παρανοϊκού δολοφόνου, από τον εγκληματολόγο Μάνο Κορυζή, οδηγεί και τους τρεις , τον καθένα ξεχωριστά, σε βαθύ σκοτάδι.

Η Έμιλι, ταλεπορείται από δυσβάστακτες μνήμες που θέλουν την μητέρα της βάναυσα βασανισμένη και τελικά νεκρή, μέσα στο ίδιο της το σπίτι, μερα μεσημέρι.

Ο μικρόερος αδερφός της Θεόδωρος (Τέντι), με καθηλωμένα τα πόδια του στη γη, ανήμπορο να ζήσει μία φυσιολογική ζωή.

Τον Μάνο Κορυζή, τον εγκληματολόγο, πίσω από τα σίδερα φυλακών υψίστης ασφαλείας, να μεταλλάσσεται κάθε μέρα που περνά σε μία θλιβερή, καταστροφική, τραγική υπόσταση.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, κανένας τους δεν είναι ο ίδιος.

Το μυαλό των Έμιλι και Τέντι Ρομάνη κατακλείζεται από μίσος...

Ο Μάνος Κορυζής διψάει για εξιλέωση...

Το συστήνω ανεπιφύλακτα!😊

Νίνα Σαβινά

Μετά την Καταιγίδα

Μετά την Καταιγίδα...

της Ευαγγελίας Ευσταθίου

η άποψή μου...

Μόλις εχθές τελείωσα για δεύτερη φορά μετά από οχτώ χρόνια, το υπέροχο και καθηλωτικό θα έλεγα βιβλίο της αγαπημένης μου συγγραφέως Ευαγγελίας Ευσταθίου, Μετά την Καταιγίδα.

Πιστεύω πως έπειτα από τόσα χρόνια είμαι κάπως (ελάχιστα) πιο ώριμη να πω τη γνώμη μου για αυτό.

Όπως πάντα λοιπόν και για κάθε βιβλίο της ξεχωριστά, έτσι και αυτό αβίαστα πλημμυρίζει τον αναγνώστη του με πολλών λογιών συναισθήματα, από τα οποία κυρίαρχα είναι η αίσθηση της αδικίας και της ταπείνωσης που υφίστανται τα περισσότερα από τα πρόσωπα των ηρώων και από όλα περισσότερο ακόμα εκείνο της κεντρικής ηρωήδας(Ρέας Γαλάνη), η οποία μετατρέπεται - εις γνώσην της βέβαια - κινούμενος στόχος ανελέητης ισως εκφρασης θυμού κι εκδίκησης στο πρόσωπό της, από ανθρώπους οι οποίοι εχουν πληγωθεί κατάβαθα από κάποια που....της μοιάζει. Το ότι χωρις τελικά να έχει επιλογή να υποστηρίξει τον εαυτό της από τα πυρά που δέχεται η ψυχή αλλά και το σώμα της, μονο και μόνο για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά της, τσιτώνει ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη, καθιστώντας τον ανυπόμονο για τη δικαίωση, όχι μόνο της πρωταγωνίστριας αλλά και όσων εμπλέκονται σε αυτήν την ιστορία που αμφιταλαντεύεται μεταξύ δικαιολογημένου αλλά αφόρητου μίσους, της συγχωρεσης και απέραντης βαθειάς αγάπης που παλεύει να βγει στην επιφάνεια.

Αυτά! (Για όσους/ όσες επιθυμούν κάτι ρομαντικό και δυνατό συνάμα)....

Νίνα Σαβινά

Έρωτας σαν Βροχή

Έρωτας σαν Βροχή...

της Λένας Μαντά

η άποψή μου...

Καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και με γρήγορη ροή μυθιστόρημα. Δεν βαριέσαι ποτέ να διαβάζεις και οι σελίδες του τρέχουν αρκετά - όπως επίσης και ταα μάτια του/της τυχερού/τυχερής που το διαβάζει.

Ένα ακόμα βιβλίο, που εμένα τουλάχιστον, με έκανε να αναρωτηθώ, τι πίνει η πρωταγωνίστρια (γυναίκα σ αυτήν την περίπτωση) και δεν μας δίνει! Καταφέρνει και συνδιάζει χαζομάρα κι εγωισμό ταυτόχρονα και κάπου εκεί αγκωμαχά να φανεί η καταπιεσμένη υπερυφάνεια της. Ο μοναδικός λόγος που θα σηκώσει τα μάτια του ο αναγνώστης από το βιβλίο (με ζωγραφισμένη την απόγνωση στο πρόσωπό του), είναι για να συνειδητοποιήσει, να χωνέψει και ύστερα να πει νοερά: "Τι διαβάζω τώρα, δεν γίνονται αυτά ρε γαμώτο!"

Η αλυσίδα της κακομοιριάς σε όλο της το μεγαλείο! Και σας έχω ένα νέο...Όχι, δεν υπερβάλλει η αγαπημένη μας συγγραφέας κυρία Λένα Μαντά! Πιστελυω ακράδαχτα ότι μια παρόμοια ιστορία, είναι κάπου εκεί έξω γραμμένη από την ίδια τη ζωή. Η μυθοπλασία, μάλλον στο ευτυχές τέλος αναφαίρεται...

Μέχρι στιγμής, είναι το μοναδικό βιβλίο που κατάφερε να με κάνει να δακρύσω (άντε ίσως και να έκλαψα λιγάκι), όχι για τα δεινά της ηρωίδας και πολύ αγαπητής Κλαίλιας Αγαπηνού, αλλά για εκείνους που την περιτριγυρίζουν, την υπεραγαπούν, υποφέρουν για πάρτη της και μόνο όρθια πρώματα μπορούν να χαρακτηριστούν. Κι εκείνη, για να συνειδητοποιήσει τα λάθη της (ναι, είναι εγκληματικά), πρέπει να περάσει τα δεύτερα άντα, που από εκεί όμως κι έπειτα, ανατροφοδοτείται ο πλουμιστός εγωισμός της. Ευτυχώς όχι και η βλακεία της.

Η κυρία Λένα Μαντά, γράφει απίστευτα. Έχει πένα μοναδική. Ο αναγνώστης σεν βαριέται ποτε. Πραγματικά όμως, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση κανενός από τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ιστορία. Απήυδησα μαζί τους, απογοηεύτηκα, έκλαψα, με πήρε το παράπονο, νευρίασα (κυρίως αυτό), τσαντίστηκα και γενικώς είχα μεταμορφωθεί σε παλέτα από τις πολλαπλές κι απότομες εναλλαγές χρωμάτων στο πρόσωπό μου.

Ίσως με διακατέχει ένα είδος μαζοχισμού, αλλά θα το ξαναδιάβαζα. Όχι τίποτ' άλλο, να παίρνουμε παραδειγματα προς αποφυγήν. Να παρηγοριόμαστε για τις δικές μας ατασθαλίες και να λέμε αισιόδοξα: "Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα!"

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Στην όμορφη Κέρκυρα, ένα παιδί (Κλαίλια Αγαπηνού), γεννιέται από έρωτα και μεγαλώνει με αστείρευτη την αγάπη και στοργή του Πέτρου και της Ευγενίας. Στερείται όμως την αγάπη και την αφοσίωση του πατέρα της, αφού τη θεωρεί υπεύθηνη για το θάνατο της μητέρας της αφού την έφερε στον κόσμο. Ο Παύλος, καλός της φίλος κι αδερφός, ζει και αναπνέει μονάχα για εκείνη. Τα αισθήματα όμως δεν είναι αμοιβαία. Η Κλαίλια κατακεραυνωμένη από ένα έρωτα απαγορευμένο, επιλέγει να στερηθεί την ανιδιοτελή αγάπη και τις χαρές του αγνού και γνήσιου έρωτα, παρασυρόμενη από το πάθος της για τον πολύπλευρο Νικηφόρο. Αυτό της το πάθος όμως μόνο μοιραίο μπορεί να αποδειχθεί για την ίδια, αλλά και για όλους όσους τη λατρεύουν. Εκείνη, τυφλωμένη από έρωτα κι απελπισία, καταλήγει να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί να αιωρείται στο κενό.

Στο απόλυτο τίποτα...

Παρέα με τις λάθος επιλογές...

Για εκείνη ο χρόνος δεν θα αποδειχθεί γιατρός.

Όχι τόσο εύκολα.

Κάπου όμως και πάντα, παραμονεύει η αγάπη...

Έτοιμη να χαριστεί σε όποιον αληθινά την αναζητήσει...

Και όλα αυτά, με φόντο κάποια βιβλική Αναδυόμενη....

Καλοδιάβαστο σε όποιον το επιλέξει...

Νίνα Σαβινά