Η Ξηρασία

📖✏️Η ΞΗΡΑΣΙΑ

της Jane Harper...

η άποψή μου...

Πάει καιρός που τελείωσα το συγκεκριμένο βιβλίο. Οι κριτικές που διάβαζα από άλλους αναγνώστες εξαιρετικές. Όταν τελικά αποφάσισα να το πιάσω στα χέρια μου και να το ξεφυλλίσω, ομολογώ πως δεν το έκανα και με ιδιαίτερη όρεξη.

Αν η αγαπητή Jane είχε αμφιβολίες εν όσο έγραφε ή περίμενε να αντικρίσει το πρώτο της βιβλίο τυπωμένο να κοσμεί τις βιτρίνες μικρών είτε μεγάλων βιβλιοπωλείων, έχω να της πω πως υπάρχουν άπειροι λόγοι να θεωρεί τον εαυτό της μία από της μεγαλύτερες ανερχόμενες φίρμες του Ξένου Αστυνομικού Μυθιστορήματος, που ήρθε για να μείνει. Εντυπωσιάστηκα τόσο, όσο δεν με έχει εντυπωσιάσει κανένας έμπειρος ξένος συγγραφέας.

Ο τρόπος γραφής της, απλός και συνάμα συγκλονιστικός. Ξέρει να κάνει τον αναγνώστη μέτοχο των γεγονότων. Να ζει την ίδια αγωνία και την ίδια αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν με τον ήρωα της ιστορίας (Άρον Φαλκ). Η συγγραφέας έχει ξεκαθαρίσει αναμφίβολα στο μυαλό της την έννοια της "ανατροπής"...

Από εμένα ένα μεγάλο Μπράβο!

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο αστυνόμος Άρον Φαλκ, επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, τη μικρή πόλη Κιβάρα της Αυστραλίας, για να παρευρεθεί στην κηδεία του καλύτερου φίλου του Λιουκ και της οικογένειάς του, θα βρεθεί άθελά του να παλεύει με μία αλήθεια που κανείς δεν είχε τολμήσει να σκεφτεί. Η αφόρητη ξηρασία δύο ολόκληρων χρόνων στην περιοχή, έχει ως αποτέλεσμα ο εκνευρισμός και οι εντάσεις των κατοίκων να γίνονται ανυπόφορες.

Αυτοκτονία ή δολοφονία κρύβεται πίσω από το θάνατο του Λιουκ, της συζύγου και του εξάχρονου γιου τους;

Σας αφήνω να το ανακαλύψετε!😊📖

Νίνα Σαβινά

Μια μικρή χάρη

Μια μικρή χάρη

Της Bell Darcey

Η άποψη μου...

📖✏️Η συγγραφέας μας ταξιδεύει στις πτυχές της γυναικείας φιλίας. Για την ακρίβεια στις σκοτεινές πτυχές της. Με κάπως χιουμοριστικό ύφος - το οποίο κατ'εμε αποτελεί ιδανικό τέχνασμα θραύσης του πάγου - η υπόθεση μετατρέπεται σε ένα είδος μεταξύ ψυχολογικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας. Καλογραμμένο, η γλώσσα απλή και η ροή γρήγορη, αν και λόγω του ότι τα περισσότερα γεγονότα περιγράφονται μέσω του προσωπικού μπλογκ της μιας ηρωίδας, με κούρασε λιγάκι μέχρι να φτάσει στα σημεία αιχμής.

Φυσικά από μια υπόθεση σαν κι αυτή, ήταν αδύνατον να λείπει ο εκνευρισμός του ανάγνωση. Ο ατομισμός των ηρώων φτάνει και περισσεύει. Όσο για το τέλος της ιστορίας δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Περίμενα περισσότερα...

📖✏️Περιγραφή (από το οπισθόφυλλο)

Όλα άρχισαν με μια μικρή χάρη...

Η Στέφανι και η Έμιλι ζουν σε ένα προάστιο του Κονέκτικατ. Μητέρες και οι δύο, γίνονται φίλες και μοιράζονται τα μυστικά τους, αν και πολύ διαφορετικές. Η Στέφανι, ανύπαντρη μητέρα, γράφει ένα μπλογκ για να αντιμετωπίσει τη μοναξιά της. Η Έμιλι έχει μια πετυχημένη καριέρα στο Μανχάταν κι έναν αξιοζήλευτο γάμο.

Κάποια μέρα η Έμιλι ζητάει από τη Στέφανι να πάρει το γιο της από το σχολείο κι εκείνη δέχεται ευχαρίστως. Μόνο που οι ώρες και στη συνέχεια οι μέρες, περνούν και η Έμιλι δεν εμφανίζεται. Όλα δείχνουν ότι μπορεί να είναι νεκρή. Το μυστήριο της εξαφάνισης γίνεται όλο και πιο πυκνό, καθώς περίεργα γεγονότα έρχονται στην επιφάνεια.

Αλλά η Στέφανι έχει κι αυτή τα δικά της μυστικά. Κι όταν ερωτεύεται τον άντρα της φίλης της, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.

Τρεις άνθρωποι παγιδευμένοι σε εν αδυσώπητο παιχνίδι προδοσίας, ανατροπών, πάθους, αφοσίωσης κι εκδίκησης μέχρι θανάτου...📖✏️

Καλή ανάγνωση σε όποιον/ όποια το επιλέξει 😘

Νίνα Σαβινά

Το Παιχνίδι Της Χάνα

Μετά από κάμποσο καιρό, βρήκα επιτέλους το χρόνο και τη διάθεση να γράψω την άποψή μου για αυτό το βιβλίο, το οποίο αν μη τι άλλο, με εξέπληξε...

Το παιχνίδι της Χάνα
της Βάνας Κουτσού...
Η άποψή μου..

Ομολογώ πως δεν περίμενα να με συναρπάσει τόσο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, αφού το είδος του δεν συγκαταλέγεται στις κατηγορίες που προτιμώ. Η συγγραφέας  όμως, η οποία σημειωτέον ανήκει στο νέο αίμα της ελληνικής λογοτεχνίας, κατάφερε μέσα από το δικό της πόνημα να με κάνει να αγαπήσω τρελά την κατηγορία των ψυχολογικών θρίλερ. Ένα εκπληκτικά, άριστα δοσμένο - για τα δικά μου δεδομένα - ψυχολογικό θρίλερ, από την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα Βάνα Κουτσού, το οποίο την κατατάσσει αβίαστα στους μέντορες του είδους.
Οι σκηνές, μέσα από το λιτό, απλό και στοχευμένο ύφος, ζωντανεύουν μπροστά στα διάπλατα από τρόμο μάτια του αναγνώστη, και η λεπτομερής - μη κουραστική -  περιγραφή καθιστά τον φόβο πια κυρίαρχο συναίσθημα. Σε αρκετές σκηνές μάλιστα ο φόβος, φτάνει πραγματικά στο Ζενίθ.
Η αφήγηση στο πρώτο ενικό πρόσωπο, καθιστά τον αναγνώστη μέτοχο των γεγονότων. Τέχνασμα της συγγραφέως, πετυχημένο. Ξαφνικά τα πάντα συμβαίνουν δίπλα σου, κοντά σου. Ίσως και σε εσένα την ίδια  ή τον ίδιο.

"Φτάνω στο διάδρομο 6 και διαβάζω ένα ένα τα ονόματα, πάνω στις σπασμένες πλάκες. Εντοπίζω τον Σάμιουελ Λιτλ και στέκομαι μπροστά στην ταφόπλακά του. "Σάμιουελ Λιτλ 1965 - 1978". Ο μικρός μου ήρωας πέθανε σε ηλικία 13 χρονών. Νιώθω ένα δυσοίωνο συναίσθημα να με πλακώνει. Κοιτάζω γύρω  μου για να προσανατολιστώ, αλλά ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να βρω το νότο ή το βορρά, οπότε, ανοίγω το κινητό και βρίσκω μια εφαρμογή με πυξίδα. Ένα, δύο, τρία. Μετακινούμαι τρία βήματα προς τα νότια και αφού ρυθμίσω και πάλι την πυξίδα, βρίσκω την ανατολή. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέ... Το πόδι μου αιωρείται στο κενό και ξαφνικά βρίσκομαι στον αέρα! Πέφτω με τα μούτρα μέσα σε ένα λάκκο, εκεί όπου πίστευα ότι υπήρχε ένας τεράστιος σωρός από ξερά φύλλα και χόρτα!"...  ( Σκηνή από το βιβλίο)

Όχι πως ήμουν τέρας χαλαρώτητας, καθώς ξετυλίγονταν οι υπόλοιπες δοκιμασίες της ηρωίδας βήμα - βήμα, αλλά μα τω Θεό σε αυτή τη σκηνή τα είδα όλα!
Τα υπόλοιπα δικά σας με πολλή... αγάπη!

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η Τζορζιάνα Κουίντον, έχει φτάσει στο σημείο να θεωρεί ανιαρή και ανούσια την καθημερινότητά της.
Μέχρι εκείνο το τηλεφώνημα. Πολύ θα ηθελε να ήταν από τη φίλη της τη Χάνα Γουόλς, την τελειομανή φίλη της. Δεν ήταν. Την αφορούσε όμως.
Η Χάνα Γουολς είανι νεκρή. Μία νεκρή δημοσιογράφος. Μία τελειομανής, νεκρή δημοσιογράφος - αρθογράφος.
Η μοναδική φίλη της Τζορτζιάνα, παρά τα πειστήρια που θέλουν τη νεαρή γυναίκα να έχει αυτοκτονήσει, εκείνη έχει διαφορετική άποψη. Θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει ποιοι και με ποιον τρόπο είναι υπεύθυνοι.
Μέσα στη διαθήκη, η οποία ουσιαστικά υποδεικνύει μοναδική κληρονόμο την ίδια (Τζορτιάνα), περιλαμβάνεται κι ένας υπολογιστής. Ένα διαδυκτιακό παιχνίδι. Ξανφικά οι χειρότεροι φόβοι της θα πάρουν σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια της.
Πρέπει να καθαρίσει το όνομα της φίλης της.
Ξαφνικά η ανιαρή κι ανόυσια ζωή της, φαντάζει υπέροχη...

Σε ευχαριστώ πολύ Βάνα!
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!😊😊😊

Νίνα Σαβινά

Πριν χαθεί η Νύχτα

Πριν χαθεί η Νύχτα

της Ευαγγελίας Ευσταθίου

η άποψή μου...

Ένα ακόμα μυθιστόρημα από την αγαπημένη μας συγγραφέα, το οποίο έχει να μοιραστεί μας ποικίλα συναίσθημα, άλλα με μεγαλύτερη κι άλλα με μικρότερη ένταση. Θα το τοποθετούσα ευχαρίστως σε κάποιο ράφι της αστυνομικής λογοτεχνίας, παρόλα αυτά - είναι γνωστό πια - η συγγραφέας δεν τσιγκουνεύεται διόλου το αισθηματικό στοιχείο και ίσως ( κατά τη δική μου γνώμη πάντα ) αυτός αποτελεί σημαντικός παράγοντας προτροπής στον αναγνώστη, να γυρίσει με ενθουσιασμό τις σελίδες του. Σαφώς δημιουργεί αυτή την ενθουσιώδη παρόρμηση, να ανακαλυφθεί ο ένοχος της υπόθεσης, αν και από κάποιο σημείο κι έπειτα, για τον ίδιο τον αναγνώστη είναι ευδιάκριτο, όχι όμως και για τους ήρωες της ιστορίας.

Η γραφή της κυρίας Ευσταθίου, όπως πάντα, απλή, ελκυστική και η περιγραφή της καθηλωτική κι ακλόνητη. Οι δε διάλογοι, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της, συγκινούν, ταξιδεύουν, παίρνουν σάρκα και οστά προκαλώντας μια εικονική πραγματικότητα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μάνος, Κορυζής, Έμιλι Ρομάνη, Θεόδωρος Ρομάνης. 

Τρεις δεινοί χαρακτήρες.

Ένα κρίσιμο λάθος, κατά τη διάρκεια καταδίωξης εις βάρος ενός μανιακού, σαδιστή κι άκρως παρανοϊκού δολοφόνου, από τον εγκληματολόγο Μάνο Κορυζή, οδηγεί και τους τρεις , τον καθένα ξεχωριστά, σε βαθύ σκοτάδι.

Η Έμιλι, ταλεπορείται από δυσβάστακτες μνήμες που θέλουν την μητέρα της βάναυσα βασανισμένη και τελικά νεκρή, μέσα στο ίδιο της το σπίτι, μερα μεσημέρι.

Ο μικρόερος αδερφός της Θεόδωρος (Τέντι), με καθηλωμένα τα πόδια του στη γη, ανήμπορο να ζήσει μία φυσιολογική ζωή.

Τον Μάνο Κορυζή, τον εγκληματολόγο, πίσω από τα σίδερα φυλακών υψίστης ασφαλείας, να μεταλλάσσεται κάθε μέρα που περνά σε μία θλιβερή, καταστροφική, τραγική υπόσταση.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, κανένας τους δεν είναι ο ίδιος.

Το μυαλό των Έμιλι και Τέντι Ρομάνη κατακλείζεται από μίσος...

Ο Μάνος Κορυζής διψάει για εξιλέωση...

Το συστήνω ανεπιφύλακτα!😊

Νίνα Σαβινά

Μετά την Καταιγίδα

Μετά την Καταιγίδα...

της Ευαγγελίας Ευσταθίου

η άποψή μου...

Μόλις εχθές τελείωσα για δεύτερη φορά μετά από οχτώ χρόνια, το υπέροχο και καθηλωτικό θα έλεγα βιβλίο της αγαπημένης μου συγγραφέως Ευαγγελίας Ευσταθίου, Μετά την Καταιγίδα.

Πιστεύω πως έπειτα από τόσα χρόνια είμαι κάπως (ελάχιστα) πιο ώριμη να πω τη γνώμη μου για αυτό.

Όπως πάντα λοιπόν και για κάθε βιβλίο της ξεχωριστά, έτσι και αυτό αβίαστα πλημμυρίζει τον αναγνώστη του με πολλών λογιών συναισθήματα, από τα οποία κυρίαρχα είναι η αίσθηση της αδικίας και της ταπείνωσης που υφίστανται τα περισσότερα από τα πρόσωπα των ηρώων και από όλα περισσότερο ακόμα εκείνο της κεντρικής ηρωήδας(Ρέας Γαλάνη), η οποία μετατρέπεται - εις γνώσην της βέβαια - κινούμενος στόχος ανελέητης ισως εκφρασης θυμού κι εκδίκησης στο πρόσωπό της, από ανθρώπους οι οποίοι εχουν πληγωθεί κατάβαθα από κάποια που....της μοιάζει. Το ότι χωρις τελικά να έχει επιλογή να υποστηρίξει τον εαυτό της από τα πυρά που δέχεται η ψυχή αλλά και το σώμα της, μονο και μόνο για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά της, τσιτώνει ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη, καθιστώντας τον ανυπόμονο για τη δικαίωση, όχι μόνο της πρωταγωνίστριας αλλά και όσων εμπλέκονται σε αυτήν την ιστορία που αμφιταλαντεύεται μεταξύ δικαιολογημένου αλλά αφόρητου μίσους, της συγχωρεσης και απέραντης βαθειάς αγάπης που παλεύει να βγει στην επιφάνεια.

Αυτά! (Για όσους/ όσες επιθυμούν κάτι ρομαντικό και δυνατό συνάμα)....

Νίνα Σαβινά

Έρωτας σαν Βροχή

Έρωτας σαν Βροχή...

της Λένας Μαντά

η άποψή μου...

Καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και με γρήγορη ροή μυθιστόρημα. Δεν βαριέσαι ποτέ να διαβάζεις και οι σελίδες του τρέχουν αρκετά - όπως επίσης και ταα μάτια του/της τυχερού/τυχερής που το διαβάζει.

Ένα ακόμα βιβλίο, που εμένα τουλάχιστον, με έκανε να αναρωτηθώ, τι πίνει η πρωταγωνίστρια (γυναίκα σ αυτήν την περίπτωση) και δεν μας δίνει! Καταφέρνει και συνδιάζει χαζομάρα κι εγωισμό ταυτόχρονα και κάπου εκεί αγκωμαχά να φανεί η καταπιεσμένη υπερυφάνεια της. Ο μοναδικός λόγος που θα σηκώσει τα μάτια του ο αναγνώστης από το βιβλίο (με ζωγραφισμένη την απόγνωση στο πρόσωπό του), είναι για να συνειδητοποιήσει, να χωνέψει και ύστερα να πει νοερά: "Τι διαβάζω τώρα, δεν γίνονται αυτά ρε γαμώτο!"

Η αλυσίδα της κακομοιριάς σε όλο της το μεγαλείο! Και σας έχω ένα νέο...Όχι, δεν υπερβάλλει η αγαπημένη μας συγγραφέας κυρία Λένα Μαντά! Πιστελυω ακράδαχτα ότι μια παρόμοια ιστορία, είναι κάπου εκεί έξω γραμμένη από την ίδια τη ζωή. Η μυθοπλασία, μάλλον στο ευτυχές τέλος αναφαίρεται...

Μέχρι στιγμής, είναι το μοναδικό βιβλίο που κατάφερε να με κάνει να δακρύσω (άντε ίσως και να έκλαψα λιγάκι), όχι για τα δεινά της ηρωίδας και πολύ αγαπητής Κλαίλιας Αγαπηνού, αλλά για εκείνους που την περιτριγυρίζουν, την υπεραγαπούν, υποφέρουν για πάρτη της και μόνο όρθια πρώματα μπορούν να χαρακτηριστούν. Κι εκείνη, για να συνειδητοποιήσει τα λάθη της (ναι, είναι εγκληματικά), πρέπει να περάσει τα δεύτερα άντα, που από εκεί όμως κι έπειτα, ανατροφοδοτείται ο πλουμιστός εγωισμός της. Ευτυχώς όχι και η βλακεία της.

Η κυρία Λένα Μαντά, γράφει απίστευτα. Έχει πένα μοναδική. Ο αναγνώστης σεν βαριέται ποτε. Πραγματικά όμως, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση κανενός από τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ιστορία. Απήυδησα μαζί τους, απογοηεύτηκα, έκλαψα, με πήρε το παράπονο, νευρίασα (κυρίως αυτό), τσαντίστηκα και γενικώς είχα μεταμορφωθεί σε παλέτα από τις πολλαπλές κι απότομες εναλλαγές χρωμάτων στο πρόσωπό μου.

Ίσως με διακατέχει ένα είδος μαζοχισμού, αλλά θα το ξαναδιάβαζα. Όχι τίποτ' άλλο, να παίρνουμε παραδειγματα προς αποφυγήν. Να παρηγοριόμαστε για τις δικές μας ατασθαλίες και να λέμε αισιόδοξα: "Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα!"

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Στην όμορφη Κέρκυρα, ένα παιδί (Κλαίλια Αγαπηνού), γεννιέται από έρωτα και μεγαλώνει με αστείρευτη την αγάπη και στοργή του Πέτρου και της Ευγενίας. Στερείται όμως την αγάπη και την αφοσίωση του πατέρα της, αφού τη θεωρεί υπεύθηνη για το θάνατο της μητέρας της αφού την έφερε στον κόσμο. Ο Παύλος, καλός της φίλος κι αδερφός, ζει και αναπνέει μονάχα για εκείνη. Τα αισθήματα όμως δεν είναι αμοιβαία. Η Κλαίλια κατακεραυνωμένη από ένα έρωτα απαγορευμένο, επιλέγει να στερηθεί την ανιδιοτελή αγάπη και τις χαρές του αγνού και γνήσιου έρωτα, παρασυρόμενη από το πάθος της για τον πολύπλευρο Νικηφόρο. Αυτό της το πάθος όμως μόνο μοιραίο μπορεί να αποδειχθεί για την ίδια, αλλά και για όλους όσους τη λατρεύουν. Εκείνη, τυφλωμένη από έρωτα κι απελπισία, καταλήγει να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί να αιωρείται στο κενό.

Στο απόλυτο τίποτα...

Παρέα με τις λάθος επιλογές...

Για εκείνη ο χρόνος δεν θα αποδειχθεί γιατρός.

Όχι τόσο εύκολα.

Κάπου όμως και πάντα, παραμονεύει η αγάπη...

Έτοιμη να χαριστεί σε όποιον αληθινά την αναζητήσει...

Και όλα αυτά, με φόντο κάποια βιβλική Αναδυόμενη....

Καλοδιάβαστο σε όποιον το επιλέξει...

Νίνα Σαβινά

ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

του Tomas Engstrom

η άποψή μου...
Ομολογώ πως ο Γερμανός πρώην πράκτορας της CIA Λούντβιχ Λιχτ, με ταλαιπώρησε λίγο. Ασφαλώς πρόκειται για ένα καλογραμμένο, εύκολο σχετικά στη ροή, μυθιστόρημα, καταγεγραμμένο στην κατηγορία των κατασκοπικών θρίλερ - κατασκοπικό σίγουρα, το θριλεράκι παίζεται - αλλά εντάξει μην το αδικήσω την έχει την αγωνία του. Ο συγγραφέας - σεναριογράφος Thomas Engstrom, ως πρωτοεμφανιζόμενος, έχει κάνει πολύ καλή δουλειάκαι στο κατασκοπικό στοιχείο όσο και στην περιγραφή την περιγραφή των γεγονότων. Ενδεχομένος στο δεύτερο βιβλίο του - ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ -  να έχει να μας προσφέρειπερισσότερη όση αγωνίας, αν και κάτι μου λέει πως με τον τρόπο που αφήνονται μετέωρα στο τέλος τα γεγονότα, μπορώ να το εκλάβω και σαν υπόσχεση.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μαρακές, Ιούλιος, 2011

Τρεις αμερικανοί πολίτες δολοφονούνται μέσα σε ένα κουρείο. Το έγκλημα αποσιωπάται. Μία γυναίκα (Φέι Μορίς), ισχυριζόμενη πως κατέχει πληροφορίες, τηλεφωνεί στην αμερικανική πρεσβεία του Βερολίνου. Δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει με τον πρέσβη ποτέ. Ο επικεφαλής της της CIA (Κλάιβ ΜΜπέρνερ ή Τζι-Τι), επιστρατεύει τον γερμανικής καταγωγής και μοναδικό του έμπιστο πρώην πράκτορα της CIA Λούντβιχ Λιχτ, να εντοπίσει και να ανακρίνει τη γυναίκα.

Βυθισμένος στα πάθη του, που δεν είναι άλλα από το αλκοόλ και τα χρέη σε μαφιόζους νταβαντίδες ΄Β κατηγορίας, παλεύει να κρατηθεί ακμαίος και νηφάλιος για να μπορέσει να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Να κρατήσει τη γυναίκα ασφαλή, να εκμαιεύσει πληροφορίες φτάνοντας στον ή στους ενόχους, κυνηγώντας ταυτόχρονα έναν από τους μεγαλύτερους κι ορκισμένους εχθρούς των ΗΠΑ.

Υ.Σ.: Να σημειώσω πως ο συγγραφέας έχει βραβευτεί από τη Σουηδική Ακαδημία Αστυνομικού Μυθηστορήματος. Όπως επίσης και το ότι την έννοια του "θρίλερ", ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά.

Καλοδιάβαστο σε όποιον το επιλέξει...☺️

ΟΧΘΕΣ ΚΑΙ ΚΥΜΑΤΑ

Της Ευαγγελίας Ευσταθίου

η άποψή μου...

Άλλο ένα αριστούργημα (για εμένα) της αγαπημένης συγγραφέως, έλαβε τέλος. (εδώ και πολύ καιρό βέβαια...), αφού γύρισα αισίως και την τελευταία του σελίδα.

Η συναρπαστική - καρμική ιστορία του Ανδριανού Καισαρη και της Μάγια Λοίζου, κρύβει ομολογουμένως πολλά, εκ των οποίων μερικά από αυτά, είναι η βαθειά συγκήνηση, από όλες τις πλεβρές και τις έννοιες, όπως και η περιστασιακή δόση χιούμορ η οποία κρίνεται απαραίτητη για το σπάσιμο του πάγου, αφού αναπύσσεται κυρίως σε κομβικά σημεία αδρεναλίνης...

Αυτά! 

Το συστήνω ανεπιφύλακτα...

Νίνα Σαβινά

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ...

Της Andrea Busfield...

Η άποψή μου...

Τώρα τι να πω γι'αυτό το βιβλίο...

Αν και δεν προϊδεάζει ούτε το εξώφυλλο ούτε το οπισθόφυλλο (αναφερόμενο κυρίως στο ρομαντικό στοιχείο) για το περιεχόμενό του, πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, ύμνος στην ιστορία της Κύπρου μερικά χρόνια πριν και μερικά μετά τη διχοτόμηση του νησιού, όπως και το τι συνέβη και πως την έζησαν ενδιάμεσα σε αυτά από το 1955 έως το 2007, οι ήρωες της ιστορίας.

Το ρομαντικό στοιχείο το οποίο πραγματικά θλίβει τον αναγνώστη, του επιτρέπει να πάρει μια μικρή ιδέα από τα δεινά του πολέμου, του ξεριζωμού, των αδικιών, των αποφάσεων που πρέπει να παρθούν και των υποσχέσεων που δεν θα καταφέρουν να εκπληρωθούν, ακόμα και από τα ταμπού μιας κοινωνίας κι εποχής, που για κάποιους αποδεικνύονται μοιραία ...

Αξίζει σίγουρα να διαβαστεί φυσικά, αν και στην αρχή εμένα προσωπικά με έκανε να βαρεθώ (λιγάκι), παρόλο που η πλοκή φαίνεται να κυλάει γρήγορα...

Μ' ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Σ' ΑΓΑΠΩ

της Ευαγγελίας Ευσταθίου...

Η άποψή μου...

Φυσικά και δεν είναι το πρώτο βιβλίο της που είχα τη χαρά να χαθώ (στην κυριολεξία) στις σελίδες του. Θα τολμούσα να πω όμως πως οι απόψεις σας, τις οποίες διάβασα όλες ανεξαιρέτως (ελπίζω), με δικαίωσαν και με το παραπάνω. Ίσως να είναι το μοναδικό βιβλίο της που με εξουθένωσε συναισθηματικά τόσο πολύ. Τσαντίστηκα ( δεν έκλαψα, δεν κλαίω εύκολα), τόσο με τη βλακεία που βαρούσε ανελειπώς πολλές φορές τους ήρωες, που μου ερχόταν να ξεσκίσω ώρες ώρες τις σελίδες του. ( Μην ανησυχείς Ευαγγελία μου τη γλίτωσε το βιβλιαράκι). Έντονα συναισθήματα - πολλές φορές σε υπερβολικό βαθμό- όλα της τα βιβλία δημιουργούν. Στο συγκεκριμένο όμως, (χωρίς να έχω διαβάσει επαναλαμβάνω όλα της τα μυθιστορήματα), έχω την εντύπωση πως οι ήρωες έχουν χτυπηθεί από τον ιό της συναισθηματικής παράλυσης και της ζαβλακωμάρας. Έχω διαβάσει κατά καιρούς αρκετές απόψεις για τα μυθιστορήματα της Ευαγγελίας Ευσταθίου και πολλές από αυτές προδίδουν πως η συγγραφέας στο αισθηματικό κυρίως στοιχείο, επαναλαμβάνεται. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά για το βιβλίο της Μ'αλλα λόγια Σ'αγαπώ, οφείλω να τονίσω πως κάνει τη διαφορά. Επίσης εμένα προσωπικά, δεν με ενοχλεί καθόλου το γεγονός, αφού ο έρωτας, όπως έχει απαντήσει κι εκείνη σε παλαιότερη συνέντευξή της, όπως και η αγάπη, αποτελούν τα πιο όμορφα, ανατριχιαστικά, τα πιο μαγικά συναισθήματα, τα οποία αποκλείεται ακόμα και ο πιο τελευταίος άνθρωπος επάνω στη γη και ξεχασμένος από τη ζωή να μη το ζήσει έστω μία φορά. Και θα συμφωνήσω. Δεν είμαστε όλοι ρομαντικοί χαρακτήρες. Αλλά κατά τη δική μου πάντα γνώμη, δεν είμαστε τόσο ρομαντικοί ώστε να εκδηλώσουμε το αίσθημα του έρωτα ή της αγάπης, όχι ότι δεν αινσθανθήκαμε να πεθαίνουμε από αυτό το πραγματικά μεθυστικό συναίσθημα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το βιβλίο αυτό περιγράφει την πορεία κάποιων παιδιών που παλεύουν να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύονται, αφού ξεφύγουν από τους κανόνες που θέλουν τα παιδιά τα οποία μεγαλώνουν- πολλές φορές υπό άσχημες συνθήκες- σε ορφανοτροφεία ή σε ειδικά αναμορφωτήρια, να τα έχει ξεράσει στην κυριολεξία η ίδια η ζωή από τη μέρα που αντίκρισαν τον κόσμο. Εκείνα με τη σειρά τους θα κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν το αντίθετο, επιδιώκοντας να γίνουν ο καθένας τους ξεχωριστά, ο ένας στους χίλιους. Θα αναγκαστούν να θυσιάσουν ακόμα και τα συναισθήματα που θρέφουν από παιδιά και την μεταξύ τους σχέση- η οποία φαίνεται από νωρίς να έχει διαγράψει το δρόμο της- στο βωμό της εκδίκησης, των προσωπικών ονείρων κι επιθυμιών και της κοινωνικής αναγνωρισιμότητας. Θα πληγώσουν, θα πληγωθούν, θα πεισμώσουν, θα διεκδικήσουν, θα καταρρεύσουν, θα αδικήσουν, θα ασχοληθούν. Ο εγωισμός δείχνει να να κυριαρχεί καταπατώντας οποιαδήποτε συναισθηματική αρχή και τρυφερότητα.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!

Νίνα Σαβινά

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

της Ίρις Καλβά

η άποψή μου...

Πρόκειται για ένα βιβλίο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, υπέροχο, ευκολοδιάβαστο, με γρήγορη ροή των γεγονότων χαραγμένο σε απλή, ρομαντική γραφή. Ο ρομαντισμός είναι βασικό χαρακτηριστικό της συγγραφέως για τα μυθιστορήματά της, όπως άλλωστε και τα εποχικά flashback. Σε καμία περίπτωση όμως δε μπορώ να πω πως κουράζει ή πλαγιάζει με περιττές περιγραφές των χαρακτήρων ή των γεγονότων. Είναι τόσο όσο. Οι αναδρομές στο παρελθόν, πάντα τυπωμένες λίγο πριν την αποκάλυψη στους σύγχρονους ήρωες, αυξάνει την αγωνία του αναγνώστη για τη συνέχεια, κρίνονται όμως απαραίτητες εάν θέλουμε να κατανοήσουμε την ιστορία. Εξάλλου ακόμα και σε αυτά τα σημεία, η συγγραφέας φροντίζει να μην αφήνει τον αναγνώστη να επαναπαυθεί, αφού αν και ξαχασμένοι οι ήρωες από το παρόν, εκείνη δεν τους αφήνει σε ησυχία οδηγώντας τους σε συνεχή μετενσάρκωση...Τα συναισθήματα έντονα. Το δε μίσος πιο έντονο από ποτέ, σε σημείο που ακόμα και το πιο παθιασμένο και εκρηκτικό αίσθημα έρωτα, να ζει επανηλλημένα στη σκιά του.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Κάπου σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου...

Η αιτία που δεινοπαθούν όλοι οι ήρωες της ιστορίας, γεννιέται το 1944, όταν ο Λάζαρος - καλοπορευάμενος νοικοκύρης - αρνείται να δώσει το χέρι της αδελφής του στον άρχοντα του νησιού-Μιχαλη Ζηραίο - αφού η ίδια επιθυμούσε κάποιον άλλον, πολύ κατώτερό του. Η κίνηση αυτή του αδερφού της να τη σεβαστεί, εξαγρίωσε τον άρχοντα τόσο, βάζοντας σκοπό την εκδίκηση, εκθειάζοντας στο στόχαστρο της ζήλιας, της αδικίας, του πόνου, της περιφρόνησης, του καταδικασμένου έρωτα και του αστείρευτου μίσους, τη Θεανώ, τη μετέπειτα αρχόντισσα και αδερφή του Μιχάλη Ζηραίου, η οποία θα στερηθεί με τη σειρά της τον μοναδικό άνδρα που αγάπησε ποτέ, τον Λάζαρο, αφού ο αδερφός της θα τη χρησιμοποιήσει ως εκδικητικό όπλο παντρολογώντας τη με τον γέρο Μάχτο τον Κουρκούλη, αγνοώντας τη σαδιστική του συμπεριφορά....Ο Λάζαρος πληροφορούμενος το γάμο της Θεανώς, την εκδικείται με έναν άλλο γάμο αφού πρώτα την έχει αρνηθεί...

Από τότε κι έπειτα, η Θεανώ, αισθανόμενη δύο φορές πουλημένη - μία από τον αδερφό της και μία από τον Λάζαρο που την αρνήθηκε- και σκλαβωμένη στα χέρια του τυράννου άνδρα της, ζει για να παίρνει εκδίκηση μεταμορφωμένη στο πιο σκληρό κι ανελεή πρόσωπο της ιστορίας.

Κάποια χρόνια μετά, η τελευταία απόγονος μιας καταραμένης γενιάς, παλεύει να ορθοποδήσει στα θεμέλια του μίσους, αναγκασμένη να διαλευκάνει τους λόγους χωρίς να γνωρίζει τι την περιμένει μετά το φως στο σκοτάδι. Ένας ακόμα έρωτας παλεύει να σωθεί. Πολλά ακόμα μυστικά παλεύουν να μη δουν ποτέ το φως...

Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Νίνα Σαβινά

Ο κήπος με τα μαύρα Τριαντάφυλλα

Ο κήπος με τα Μαύρα Τριαντάφυλλα

Η αθωότητα είναι μονάχα η αρχή. Η φυσική αρχή. Το μετά καταλήγει γρίφος… και το τέλος εφιάλτης. Η ιστορία δύο ανθρώπων, δύο παιδιών, δύο κοριτσιών… οι οποίες μετατρέπονται απότομα σε δύο γυναίκες με πάθη. Η μία ανίκανη να τα τιθασεύσει. Η άλλη, επιλέγει να παλέψει, όχι μονάχα με τους δαίμονές της, αλλά και με εκείνη που αποφάσισε να παραιτηθεί. Το λάθος γίνεται βίωμα… Η ανομία υποδύεται την εξέλιξη… Ο εγωκεντρισμός μοιάζει αφοσίωση…

Το μίσος σαμποτάρει την αγάπη…

Ο έρωτας  φλερτάρει με την παράνοια…

Μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο,

κάποια χέρια αρρενωπά ψάχνουν την άκρη από το κουβάρι.

Η άκρη κόβεται βίαια.

Η εξιλέωση αγνοείται…